şövq — is. <ər.> 1. Şiddətli meyil, həvəs, arzu, istək. <Nuxulular> Molla İbrahim Xəlili bu halət ilə görməkdən vəch edib, şövqdən qayəm sövt ilə çağırırlar. M. F. A.. <Tahirzadə:> Məsmə bacı, qızın oxumağa çox can atır, çox şövqü var … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sövq — is. <ər.>: sövq etmək – 1) gətirmək, qabağına qatıb sürmək, aparmaq, irəli gətirmək; 2) təhrik etmək, səbəb olub bir nəticəyə aparıb çıxarmaq, çəkib aparmaq, cəlb etmək, məcbur etmək, vadar etmək. Nəbini kəskin mübarizəyə, qaçaqlığa sövq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sövq — ə. 1) qabağına qatıb sürmə; 2) səbəb olma, təhrik etmə; 3) göndərmə, aparma. Sövqi təbii 1) instinkt; 2) qeyri iradi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şövq — ə. arzu, istək. Şövqi eşq eşq sövdası; şövqi liqa’ üzdən sevmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
saiq(ə) — ə. sövq edən; sövqedici … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şövqi — ə. şövqə aid olan; arzulu, istəkli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təşəvvüq — ə. şövqə gəlmə, həvəs göstərmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təhrik — is. <ər.> Sözlə və ya başqa şirnikləndirici vasitələrlə birini bir iş görməyə vadar etmə, sövq etmə, meyilləndirmə, həvəsləndirmə. <Kitabpaylayan:> Sonra eşitdim ki, bir mollanın təhrikinə görə gəlib, məndən kitabları alıb, aparıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iştiyaq — is. <ər.> klas. Şövqündə olma, həsrətində olma, həsrətini çəkmə; şövq, həvəs, şiddətli arzu, həsrət. Saraldı mehrtək yüzüm cəmalın iştiyaqindən. K.. Eylərəm hər yerdə sənin sorağın; Gündən günə artar bil iştiyaqın. . Qur.. Seyr edin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vəcd — is. <ər.> Həddən artıq sevinc, şadlıq, ruh yüksəkliyi; hədsiz şövq və həvəs. Sevincimin, vəcdimin çoxluğundan durub oynamaq istəyirdim. M. F. A.. Salman «Kapital»ı əlinə alıb vəcdlə z.: – Bu kitab köhnə aləmi tamamilə yıxacaq, – dedi, –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iq’ad — ə. otur(t)ma, oturmağa məcbur və ya sövq etmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
